Nieuws

4 november 2021

"Achter woorden en gebaren een explosie van emoties."

Vanuit het project Stil Verdriet speelde DAVID bij het Lauwers College in Grijpskerk. Docent George Stavorinus schreef deze impressie:

"Met klas 3 doe ik bij Godsdienst/Levensbeschouwing een project over diversiteit. Ook als onderdeel van burgerschap.

Hiervoor hebben de leerlingen een gastles gehad van twee jonge mensen van 20 jaar namens de organisatie Homo in de klas. Tijdens deze les vertelden ze over hun leven en hoe het was om te vertellen dat ze geen hetero waren. Leerlingen konden vragen stellen aan de gastdocenten.

Theater AanZ kwam op school om, in het kader van het project Stil verdriet, de voorstelling David te spelen, met 4 acteurs. De voorstelling zit vol spanning. Spanning door taal, het lijf en door wat niet uitgesproken werd, maar wel voelbaar was. Dat kwam op een bepaald moment naar buiten toen David riep: ”Maar mag ik dan niet mezelf zijn”?

Achter woorden en gebaren een explosie van emoties. Blijdschap, verdriet, onderdrukken, alleen zijn, verwarring, eenzaamheid, rouw, liefde. Over alleen zijn en samen willen zijn. Over de onmogelijkheden door onbegrip, over verwachtingen die je niet kan waarmaken. Over iets wat er wel is, maar er niet mag zijn. Over oordeel, kerk, God, familie en heel veel liefde onderling, waarbij die liefde bijna niet het onbegrip kan bevatten en waar het lijkt of mensen van elkaar verwijderen. Een voorstelling over loyaal willen zijn aan je opvoeding, maar dat dat niet kan, omdat het zo zeer doet je anders voor te doen. Over het oordeel van mensen, niet begrepen worden, waardoor je van binnen verscheurd wordt. Een worsteling met je zelf, een gevecht.

Het doel van de voorstelling is dat wij op school met elkaar in gesprek kunnen gaan. Dat hebben we na de voorstelling met de acteurs gedaan. Spreken in de groep en als dat nodig is ook persoonlijk, met een vertrouwde leerling of een docent. Dat we op school leren dat de dialoog, het gesprek, van heel groot belang is om elkaar te leren begrijpen. Dat we het niet eens hoeven te zijn om samen te kunnen zijn. Door het gesprek gaan harten open, kunnen we elkaar leren kennen en kunnen we elkaar beter leren begrijpen. Gevonden worden in het hart. Een verbinding maken van begrip die er eerder niet was. Dat elke leerling zich veilig gaat voelen op school. Een opdracht die we als leerlingen, docenten en andere betrokkenen bij school samen op kunnen pakken.  Een uitdaging."